Irelia skiny

Irelia była oddana zachowaniu starożytnych reliktów na długo, zanim została protektorką. Na pierwszym roku studiów odbyła praktyki w renomowanym Instytucie Archeologii. Były to najlepsze chwile jej krótkiego życia… dopóki nie nadano jej mitycznych mocy reliktu Barana i nie pchnięto na front trwającej od wieków wojny. Przy tym bledną nawet najlepsze uczelniane zajęcia.

Irelia zawsze była jedynie biernym obserwatorem w opowieści „Wielkiej Bestii Galio”. Co roku przyglądała się, jak historia zatacza koło po raz kolejny i kolejny… aż do dnia, gdy Księżycowi Aktorzy niespodziewanie pojawili się w mitycznym świecie, a ona odkryła, że może zmienić swoją przyszłość. Teraz nadszedł czas, aby to Irelia stała się bohaterką, którą zawsze chciała być, i napisała swoje własne przeznaczenie.

Po upadku Wielkiej Świątyni w Ionii Irelia nie mogła dłużej bezczynnie przyglądać się, jak Czarna Mgła sieje spustoszenie w jej rodzinnych stronach. Zwerbowana przez Strażników zwalcza zrujnowanie jako jedna z nich. Jest urodzoną liderką, która rozumie, jak wielkie zagrożenie stanowi Zniszczona Karma, i zrobi wszystko, by ocalić Ducha Ionii.

Upadły anioł, który uszedł z życiem po zniszczeniu nieba i jest teraz spaczony przez bezdenny mrok. Irelia całe lata spędziła w ukryciu, ale jej powrót u boku nowo wskrzeszonej Senny przywraca wiarę w istnienie mocy, które będą w stanie odbudować niebiańskie królestwo… może z korzyścią, a może ku ostatecznej zgubie ludzkości.

Odrzucona przez PROJEKT, Irelia znalazła schronienie na pustkowiach, gdzie nie panuje żadne prawo, i została przywódczynią wyrzutków takich jak ona. Razem próbują przetrwać działania korporacyjnych zabójców, zagrożenia ze strony morderczej technologii starego świata i ogólnoświatowy kryzys ekologiczny. Wiedząc, że Warwick jest w stanie zniszczyć wszystko, co jest jej drogie, dołączyła do ataku na Miasto, żeby raz na zawsze położyć kres PROJEKTOWI.

Bywają takie chwile, w których Irelia i inne wyrzutki przypominają sobie, kim byli, zanim PROJEKT wygnał ich na pustkowie pełne chłostanych przez piaski posągów wzniesionych ku czci chciwości korporacji. Owe wspomnienia są ulotne, to ostatnie migające obrazy ludzkości, której ostatni bastion został dawno sforsowany.

Bywają takie chwile, w których Irelia i inne wyrzutki przypominają sobie, kim byli, zanim PROJEKT wygnał ich na pustkowie pełne chłostanych przez piaski posągów wzniesionych ku czci chciwości korporacji. Owe wspomnienia są ulotne, to ostatnie migające obrazy ludzkości, której ostatni bastion został dawno sforsowany.

Skórka upamiętniająca występ Duke'a na Irelii podczas wygranych przez niego Mistrzostw Świata 2018. Jest to druga skórka Mistrzostw Świata Duke'a — pierwszą zdobył z SKT na Mistrzostwach Świata 2016.

Dawno temu półbogini Irelia wyzwała krnąbrnego smoczego króla na pojedynek i najpierw pokonała jego samego, a potem wszystkich członków jego dworu. Zaślepiony pychą zaatakował ją, a ona zamknęła jego moc w swoim świętym ostrzu, skazując go na szukanie pokory pośród rodzaju ludzkiego.

Przypadkowe spotkanie z Zakonem Lotosu na zawsze odmieniło życie Irelii. Jej umysł otworzył się na kosmiczny cykl śmierci i odrodzenia, towarzyszący ludziom od dawna. Wciąż jest dzielną wojowniczką, ale teraz walczy wiedząc, że jej dusza nigdy nie umrze.

Jak na ducha lodu z Zimowej Krainy, Irelia jest wyjątkowo stoicka w porównaniu ze swoimi złośliwymi rodakami. Mimo tego pragnie pewnego dnia służyć na dworze Króla Poro.

Dzięki zaawansowanym technologicznie urządzeniom do łamania zabezpieczeń oraz ostrzom z utwardzonego światła, nikczemne działania Irelii są niezwykle trudne do namierzenia. Jest ona odpowiedzialna za szereg napadów oraz włamań.

Aby zyskać moc niezbędną do przegonienia wojsk Noxusu z Ionii, Irelia zawarła pakt ze złym duchem — za tę decyzję przyszło jej słono zapłacić, gdy zaczęła tracić człowieczeństwo...

Niewielu pilotów jest równie dobrych co Irelia, której zdolności w walce powietrznej zapewniły jej miejsce pośród najwspanialszych żołnierzy w historii. Po zakończeniu wojny nadal zasiadała za sterami myśliwców, zupełnie nie tracąc swojego zapału.